Çocuk Eğitimi

09.01.2014 20:10
 
Bizim küçük oğlanı ilkokula başlattık, her gün ya kalemi kayboluyor ya da silgisi. Aradan 1 hafta falan geçti. Bir gün: 8-10 tane kalem, 8-10 tane silgi, 8-10 tane kalemtıraşla gelmiş, hepsini annesine teslim etmiş. Bolluk maşallah. Hanım akşam "Böyleyken, böyle" dedi.

Küçük oğlum ilkokula yeni başlamıştı. Her gün bir şeyi kayboluyor. Kalem silgi..

Bir gün bir geldi; kalem, silgi, kalem açacağı dolu.

Çocuğu karşıma aldım:

- Oğlum bu kadar kalemi, silgiyi nereden buldun?

- Her gün arkadaşlar benimkini alıyordu, ben de bu gün onlarınkini aldım, dedi.

- Peki, senin kalemin, silgin kaybolunca üzülüyor musun?

- Evet, çok üzülüyorum, dedi.

- Senin bir şeyin kaybolunca üzülüyorsan, o zaman bugün de arkadaşların üzülmüştür!..

Durdu, yüzüme baktı, hiçbir şey demedi. Yutkundu.

- Oğlum senin bir şeyin kaybolursa biz gene alırız. Sen sakın bir daha arkadaşlarını üzme, hem bu iyi bir şey değil, dedim.

Rahatladı.

-Tamam baba üzmem, dedi. Üzmedi de.

Ben o gün "Aferin oğlum çok iyi etmişsin" deseydim ya da hiç sesimi çıkarmayıp görmemezlikten gelseydim!..

Ne olur du..?

 

Sevgiyle kalın...

 

Suat ZOBU

 
 

Etiketler:

Geri